ازدواج

به نام خدا

از اونجایی که چند وقتیه که بچه های کلاس داره یواش یواش دستشون از این دنیا ( دنیا ی پر هیجان مجردی) کوتاه میشه، منم عرصه رو باز دیدم و با خودم گفتم که حیفه از این مقوله پر مخاطب بگذرم. پس به این نتیجه رسیدم که یه تکونی بدم و یه حالی از این متاهلین کلاس بگیرم!

آخه یکی نیست بگه نونت کم بود؟! آبت کم بود؟! ازدواج کردنت دیگه چی بود؟!

از اون جایی که خانوما مقدم ترند و سن و سالی ازشون گذشته اول می ریم سراغ آقایون

!

آخه من به تو چی بگم؟ تو که ازدواج کردی که هیچ، اما تویی که داری دستی دستی خودت رو میندازی تو چاه! به هوش باش که این ره که تو میروی به ترکستان است. آخه عزیز دلم مجردی چه بدی داره که داری ولش میکنی؟ بَده افسارت دست خودته؟! کسی بهت دستور نمیده؟! کسی بهت نمیگه دیشب کجا بودی؟! کسی بهت نمیگه با دوستات تنهایی بیرون نرو؟! کسی بهت نمیگه سر راه که داری میای فلان چیزا رو بخر؟! کسی بهت نمیگه همسایمون یخچال ساید بای ساید خریده، ماهم باید بخریم؟! کسی بهت نمیگه لندهور پاشو برو سر کار؟! کسی بهت نمیگه امروز وقت آرایشگاه دارم دویست تومن پول میخوام؟! کسی بهت نمیگه این شماره ی نا آشنای تو گوشیت مال کیه؟! و هزار تا کسی بهت نمیگه دیگه.

یاد مجردی رو کن که با رفقا تا اذون صبح، بگو و بخند و تفریح و فوتبال و هزار و یک کار دیگه می کردین! خوابیدن تا لنگ ظهر رو بگو! هر هفته جمعه ها بساط کوه و دشت به پا بود. هر چی پول داشتی رو دو دستی تقدیم زنت نمیکردی که تازه بعدش هزار تا منت بشنوی! یاد جوجه کباب دم ظهر بابا امان رو کن که با چه لذتی کنار بروبچ میزدی به بدن. یاد مشعل علم و دانش رو کن که تا صبح مینشستی پاش و با بچه ها از خرید تازه بارسلونا میگفتی! هنوز دیر نشده. برو آلبوم عکسای تو گوشیت رو نگاه کن تا دنیای خوش و خرم جوونی و مجردی یادت بیاد. حالا که داماد شدی، پس هی آه بکش و بگو جوونی کجایی که یادت بخیر...

اما حالا نوبت میرسه به خانمای محترم

البته شما که باید اول و آخرش ازدواج کنین چون اگه یه کم از سن ازدواجتون بگذره دیگه حرف و حدیث مردم شروع میشه، در جریان هستین که... دختر فلانی هنوز عروس نشده! فکر کنم یه عیبی داره که کسی نمیاد بگیردش. داره کم کم بوی ترشی می گیره... و خیلی دیگه از این حرفا. پس من زیاد نصیحتتون نمی کنم، اما همین قدر داشته باشین که در دوران متاهلی باید قید درس و کار رو بزنین. به فرض حتی اگه شوهر گرامی هم به شما، بعد از کلی التماس اجازه کار کردن رو بده، بعد از یکی دو سال که فشار روانی و کارای تو خونه، مثل نگهداری بچه و غذای همیشه آماده ی آقای خونه و لباسای همیشه تمیزشون و غر زدن های تموم نشدنی ایشون، شما رو خود به خود وادار میکنه که دست از کار بکشید. حالا بی خوابی نصف شب به خاطر گریه بچه یا احیانا بچه ها بماند. تازه اگه خیلی خوش شانس باشین و یه شوهر روشن فکر گیرتون بیاد، باید همیشه مواظبش باشین که یه وقت این روشن فکریش کار دستتون نده و به خودتون بیاین، ببینین چهارتا هوو براتون دست و پا کرده. در ضمن در دوران متاهلی دیگه از اون خرید رفتنای هفتگی با بچه ها و پول خرج کردن اوورت از جیب بابایی خبری نیست، برای ریال ریالش باید جواب پس بدین. وای به حالتون اگه هزار تومن گرون خریده باشین، تا قیام و قیامت این هزار تومن توی سرتون می خوره. در ضمن اینجا خونه بابا نیست که تا تقی به توقی خورد فوری قهر کنین و یکی بیاد نازتون رو بکشه. حالا دیگه نوبت شماست که برین آلبوم رو بردارین و با صدای بلند بگین: هی... یادش بخیر وقتی که دختر بودم...